Wierzbownica drobnokwiatowa
(Epilobium parviflorum)
RODZINA: Wiesiołkowate (Onagraceae)
WYSTĘPOWANIE: Zasięg obejmuje północno-zachodnią Afrykę, niemal całą Europę, Bliski Wschód i południową Azję.
W Polsce gatunek bardzo pospolity, rzadszy tylko w części południowo-zachodniej.
Łodyga wzniesiona, zwykle rozgałęziona na górze. Okrągła, w górnej części owłosiona.
Liście wąskie, lancetowate, długości do 7 cm, słabo ząbkowane, osadzone bezpośrednio na łodydze, niekiedy po trzy w okółku
lub na bardzo krótkich ogonkach. W dolnej części łodygi naprzeciwległe, w górnej - skrętoległe. Liście odziomkowe
na wyraźnych ogonkach, łopatkowate, tępe. Zwykle słabo omszone.
Kwiaty wyrastają pojedynczo w kątach górnych liści. Pod czteropłatkową koroną i działkami kielicha widoczna jest długa czterokanciasta
nibyzalążnia, powstała z wydłużonego dna kwiatowego i zalążni. Znamię słupka czterodzielne. Płatki korony jasnopurpurowe lub liliowe, na końcu sercowato wcięte, długości 6-10 mm. Działki kielicha jajowato-lancetowate, tępe.
SIEDLISKO: Występuje w rowach, w szuwarach lub zaroślach nadrzecznych, na brzegach wód stojących i płynących,
na podmokłych duktach leśnych.
OKRES KWITNIENIA: Lipiec - sierpień.
WYSOKOŚĆ: 20 - 80 cm.