Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / MALPIGIOWCE / WIERZBOWATE / Topola
Topola włoska
( Populus nigra "Italica" L.)
Rozmieszczenie geograficzne
Sztucznie wyhodowana odmiana topoli czarnej. Została wyhodowana w XVIII wieku w Lombardii we Włoszech. Jest uprawiana na terenie całej Europy.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
Drzewo posiada zwarty pokrój. Dorasta do 38 m wysokości. Drzewo bardzo smukłe, z gałęziami ustawionymi niemal pionowo.
Kora, pędy
Gałązki jasnożółte do szarożółtawych. Młode gałązki nie posiadają listwek korkowych. Kora ciemnobrunatna, na starszych egzemplarzach prawie czarna, głęboko spękana. Pąki podługowatojajowate, stożkowe, duże do około 1,4 cm.
Liście
Liście długości 5-10 cm, długo zaostrzone, u nasady słabo sercowate, brzegiem karbowano-piłkowane, nagie. Zwykle występują w gęstym skupieniu. Gdy są młode, mają zielono-czerwonawy kolor, z czasem robią się ciemnozielone, z mocnym połyskiem, spodem jasnozielone.
Kwiaty
Bardzo podobne do tych u topoli czarnej. U nasady objęte kubkowatym wyrostkiem, dwupienne, zebrane w kotki. Przysadki kwiatowe czerwone, porozcinane. Pylniki pręcików czerwone, znamiona słupków żółte. Ukazują się w połowie wiosny. Nie posiadają puchu.
Okres kwitnienia: marzec - kwiecień.
Korzeń
System korzeniowy płytki i rozłożysty, tworzący odrośla, często też wytwarzający stosunkowo duże przypory korzeniowe.
Owoce
Torebka pękająca 2 klapami. Nasiona opatrzone puchem.
Siedlisko
Roślina ozdobna: Używana głównie do nasadzeń przy drogach i w parkach.