Wielki atlas roślin Polski
NAGONASIENNE / IGLASTE / SOSNOWCE / SOSNOWATE / Sosna /
Sosna czarna
(Pinus nigra Arn.)
Rozmieszczenie geograficzne
Sosna czarna występuje na terenie południowej Europy i Azji Mniejszej. Do Polski sosnę czarną sprowadzono w 1759 r. Pierwotny areał tego gatunku rozciąga się od Maroka i Hiszpanii, przez Pireneje, Alpy, południowe Karpaty aż do Krymu. W Polsce miejscami wprowadzana sztucznie do drzewostanów sosny zwyczajnej, a także jako drzewo ozdobne w parkach i ogrodach.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
Drzewo iglaste o stożkowatej i smukłej koronie, która u starszych drzew staje się bardziej płaska i nieregularna. Pień przebiega prosto, dorosłe drzewo osiąga wysokość do 50 m. Wzrost średnio-szybki.
Kora
Kora o barwie ciemnobrązowej w zagłębieniach po szarobrązową z wierzchu, bruzdowata, podzielona na płytki o prawie kwadratowym kształciej, (gałęzie jak gdyby pokryte warstewką smoły) w młodości często z charakterystycznymi, haczykowato odstającymi końcami łusek.
Liście
Igły w pęczkach po 2, spłaszczone, sztywne, ciemnozielone i spiczaste, długości 4-18 cm, grubości 1-2 mm, dłuższe, grubsze i bardziej sztywne niż u sosny pospolitej.
Kwiaty
Rozdzielnopłciowe, rozmieszczone jednopiennie, wiatropylne, zebrane w szyszeczki. Męskie szyszki są żółte, małe i podłużne, wyrastają kępkami u podnóża młodych pędów. Żeńskie początkowo kuliste, żółte do czerwonawych, rosną pojedynczo lub po dwie, trzy wokół gałęzi.
Okres kwitnienia: maj - czerwiec.
Szyszki
Dojrzewające szyszki stają się symetryczne, jajowate, niedojrzałe są ciemnozielone, potem w kolorze ochry. Osiągają maksymalnie 8 cm długości. Łuski zaokrąglone, z krótkim, znikomym kolcem, wewnątrz szyszki prawie czarne.
Korzeń
Palowy z głębokimi korzeniami bocznymi.